-
1 najwyższy
1) ( mający największą wysokość) liczba, dźwięk höchste(r, s), am höchsten; człowiek, drzewo, góra größte(r, s), am größten2) ( położony najwyżej)najwyższe piętro der oberste Stock\najwyższy czas [coś zrobić] es ist höchste Zeit [etw zu tun]w \najwyższym stopniu im höchsten Maßestopień \najwyższy ling Superlativ m\najwyższy wymiar kary jur das höchste StrafmaßSąd Najwyższy der Oberste Gerichtshofkonferencja na \najwyższym szczeblu Gipfelkonferenz f -
2 stopień
stopień m (- pnia; - pnie) schodów Stufe f (a fig); (ocena) Note f; (jednostka miary) Grad m (a MAT, GEOGR); MIL Dienstgrad m;stopień naukowy akademischer Grad m;stopień wyższy GR Komparativ m;stopień najwyższy Superlativ m;stopień rozwoju Entwicklungsstufe f;stopień trudności Schwierigkeitsgrad m;stopień skalny Fels(en)vorsprung m;do tego stopnia, że … dermaßen, dass …;w mniejszym stopniu weniger;w wysokim stopniu hochgradig;w pewnym stopniu gewissermaßen -
3 stopień
„uwaga \stopień!” Vorsicht, Stufe!\stopień naukowy akademischer Grad\stopień wojskowy Dienstgrad m\stopień Celsjusza Grad Celsiuspokrewieństwo trzeciego stopnia eine Verwandtschaft des dritten Gradesw pewnym stopniu [ lub do pewnego stopnia] in gewissem Maße [ lub Grade], bis zu einem gewissen Maße [ lub Grade]w najwyższym stopniu in höchstem Maße6) ling\stopień równy/wyższy/najwyższy Positiv m Komparativ m Superlativ m7) mat\stopień pierwiastka Wurzelexponent m\stopień równania Grad m einer Gleichung8) muzpierwszy \stopień Grundton m -
4 Alarmstufe
-
5 Superlativ
Superlativ ['zu:pɐlati:f] <-[e]s, -e> mein Fest der \Superlative impreza nie do pobicia ( pot)
См. также в других словарях:
stopień — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. stopieńpnia; lm D. stopieńpni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} najmniejszy element schodów w kształcie prostopadłościanu; występ w jakimś podwyższeniu; uskok, występ w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stopień — m I, D. stopieńpnia; lm M. stopieńpnie, D. stopieńpni 1. «pojedynczy element schodów; także: występ w jakimś podwyższeniu, w pochyłości terenu, umożliwiający wchodzenie lub schodzenie» Wygodne, szerokie stopnie. Stopnie z cementu, z marmuru.… … Słownik języka polskiego
naj- — «przedrostek tworzący stopień najwyższy przymiotników i przysłówków od ich form stopnia wyższego, np. najbliższy, największy, najbardziej, najmniej» … Słownik języka polskiego
naj- — {{/stl 13}}{{stl 7}} przedrostek tworzący stopień najwyższy przymiotników i przysłówków przez dodanie go do stopnia wyższego, np.: {{/stl 7}}{{stl 8}}najgrzeczniejszy, najmilszy, najlepiej, najbliżej {{/stl 8}}{{stl 7}} {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wysoki — wysokiocy, wyższy 1. «mający wymiar pionowy większy niż przeciętny dla danej grupy przedmiotów; mający duży wzrost» Wysoki mężczyzna. Wysoki dom. Wysokie drzewa, kominy, wieże. Wysoka fala. Wysoki poziom wody. Wysoki brzeg rzeki. Wysokie zaspy … Słownik języka polskiego
szczyt — m IV, D. u, Ms. szczycie; lm M. y 1. «najwyżej wzniesiona część góry, najwyższy punkt jakiegoś obiektu; wierzchołek, czubek» Skalny, nagi, spiczasty szczyt. Szczyt góry a. szczyt górski. Szczyt wulkanu. Szczyt masztu, słupa. Szczyt schodów. Wejść … Słownik języka polskiego
marszałek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. marszałekłkowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} najwyższy stopień wojskowy w niektórych armiach; osoba mająca ten stopień {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stary — starzy, staryrszy 1. «mający wiele lat, liczący wiele lat; niemłody» Stary ojciec, dziadek. Stare drzewa, domy. Stary las. Stary pies, koń. Najstarsi ludzie już tego nie pamiętają. ∆ Starszy syn, brat, starsza córka, siostra «o synu, bracie,… … Słownik języka polskiego
miczman — m IV, DB. a, Ms. miczmannie; lm M. i, DB. ów mors. «najniższy stopień oficerski w marynarce wojennej w Rosji carskiej; w radzieckiej marynarce wojennej: najwyższy stopień podoficerski; marynarz mający ten stopień» ‹ros. z ang.› … Słownik języka polskiego
pełny — pełnyni, pełnyniejszy a. pełen (tylko w funkcji orzecznika lub przydawki, po której następuje rzeczownik w dopełniaczu) 1. «napełniony, wypełniony po brzegi, do wierzchu; napełniony tak, że więcej nie może się zmieścić» Pełny garnek, talerz,… … Słownik języka polskiego
admirał — m IV, DB. a, Ms. admirałale; lm M. owie, DB. ów «najwyższy stopień wojskowy w marynarce wojennej, odpowiadający stopniowi generała broni w armii lądowej; oficer mający ten stopień» Admirał floty. * zool. Rusałka admirał «Vanessa atalanta, motyl… … Słownik języka polskiego